പരിഭവം പറയാന്‍
തിരിഞ്ഞു നടന്നപ്പോള്‍
സമയമെന്‍
പിന്നില്‍ വേലികെട്ടി,
കുറ്റബോധങ്ങളില്‍
പാതതെളിഞ്ഞപ്പോള്‍
കാലമെന്‍ മുന്നില്‍
കടന്നുപോയി,
നഷ്ടസ്വര്‍ഗ്ഗങ്ങള്‍
തിരിച്ചുകിട്ടില്ലെന്ന
സത്യമെന്‍ മനസ്സില്‍
തെളിഞ്ഞു വന്നു...
കൊഴിയാറായ
സുമത്തിനുമൊരു
കലികയാകാന്‍
കൊതിതോന്നുമെന്നും,
വാടിയുണങ്ങിയ
ദലത്തിനുമൊരു
തളിരാകുവാന്‍
മോഹമുണ്ടെന്നും,
ആമോദനാളുകള്‍
മായുമ്പോള്‍
നമ്മിലാ
ബാല്യങ്ങളോടി
ക്കളിയ്ക്കുമെന്നും.
നൊമ്പരമാര്‍ക്കും
സമ്മാനിയ്ക്കരുത് നാം
തിരിച്ചെടുക്കാന്‍
കഴിയിയാത്തതല്ലോ,
ദുഖങ്ങള്‍
സ്വയമനുഭവിക്കേണം
ഭൂമിയില്‍
പങ്കിടാനാരും വരില്ലല്ലോ
സന്തോഷം ഭവിയ്ക്കുമ്പോള്‍
തേടിവരുന്നോര്‍ക്ക് ലേശവും
നാമതു നല്കില്ലല്ലോ ...
No comments:
Post a Comment